Gdy miałam 11 lat moja Mama zachorowała na raka piersi. Była wtedy młodsza niż ja, dziś… Gdy szła do szpitala powiedziała mi „Bądź dzielna jak lwica, pamiętaj jesteś naszą lwicą”. Tak, jestem spod znaku lwa. Od tamtego momentu usłyszałam te zdanie jeszcze dziesiątki razy. A może setki.. Nawet jak Mama zmarła, powtarzali ją inni moi bliscy. Dla wszystkich było oczywiste, że ja Marta mam być dzielna. I byłam. Kurna byłam! Zawsze tak cholernie dzielna. Ta pierdzielona dzielność zawładnęła wszystkimi obszarami mojego życia, wsiąkła we wszystkie role.
Cały wpis znajdziesz na facebook:
Gdy miałam 11 lat moja Mama zachorowała na raka piersi. Była wtedy młodsza niż ja, dziś… Gdy szła do szpitala…
Dziś trochę prywaty…. Mam dwóch Synów, a Oni mają pracującą Mamę. Co oznacza, że nie mają lekko, ani letko Często odwiedzają mnie w biurze, a czasem nawet pomagają w pracy, np. zszywając materiały, czy wycinając słynne, żółte naklejki … Ale dla mnie kluczowe jest, by rozumieli, czym jest moja praca. Dla kogo pracuję, z kim pracuję i „o czym” ta praca jest. Także ten ostatnio, gdy się tłukli. Tak!
Cały wpis dostępny na facebook:
Dziś trochę prywaty….Mam dwóch Synów, a Oni mają pracującą Mamę.Co oznacza, że nie mają lekko, ani letko :-)Często…
Porównywanie się … Ech. Straszny nawyk. Samo zło. Demon z przeszłości, przecież wszyscy jako dzieci i uczniowie byliśmy porównywani. Prawda? Coś co kompletnie mi nie służy … A jednak! Włącza się. Przychodzi z ukrycia, wyłania się niespodziewanie i niszczy poczucie własnej pewności, zadowolenie z siebie. Zalewa … zalewa falą wstydu, niepokoju i zagubienia.
Cały wpis dostępny na facebook:
#porównywaniesię #osobiście #będziedługoPorównywanie się … Ech. Straszny nawyk. Samo zło.Demon z przeszłości,…
Zacznijmy od tego czym jest akceptacja. Akceptacja to uznanie, to przyjęcie, to przyzwolenie, to spokój. To przyjęcie do wiadomości, że coś „jest takie jakie jest”. Akceptacja to „koniec” … albo wyciszenie zmagań, siłowania, forsowania się z tym czymś. To koniec pytań „dlaczego?”, „dlaczego ja?” … czy „kto jest winny?”.
Serce mi pęka, gdy czytam komentarze na temat Grety. Gdy widzę to, jak innym łatwo jest komentować, oceniać, diagnozować Gretę… Serce mi pęka, gdy widzę memy z jej wizerunkiem i prześmiewcze teksty, od tym że powinna się leczyć. Serce mi pęka, bo Greta jest dla mnie symbolem odwagi i spójności, zgodności z wartościami. A może też gotowości do tego, by autentycznie ujawnić emocje? Nie wiem jacy dorośli ją wspierają, nie wiem czy ktoś nią steruje. To nie jest dla mnie ważne.
