Gdy rok temu okazało się, że ocaliłam życie i pogoniłam 🦞 przynajmniej na razie, to wiedziałam że chcę nadać mojemu ocalonemu życiu głębszy, jeszcze głębszy sens. Jednym z tych sensów jest odważne opowiadanie o mojej chorobie i zachęcanie Was do badań. Mówienie o tym również w biznesie. Drugi urzeczywistnienia się przez ostatnie dni. Towarzyszę w chorobie bliskiej mi kobiecie. Choć nie łączą nas więzy krwi, to łączy nas to że była córką chrzestną mojej Mamy. W sumie nadal jest, bo Mama gdzieś tam jest.

Znów bywam na tym oddziale, który robi z mojego układu nerwowego miazgę. Znów jest marzec i powietrze wieczorem pachnie jak dwadzieścia lat temu. Za kilka dni jest rocznica Jej śmierci. W tym roku czuję ją mocniej. Mocniej pamiętam, choć minęło tyle lat…

Ale chcę tam być. Chcę i to wybieram. Jestem żywa, gdy tam jestem choć jest w chu***j trudno. Chcę być z tą kolejną wyjątkową kobietą i jak to ujęła jedna z Was, podawać dalej dobro, które dostałam. Bardzo świadomie i z czułością towarzyszę Jej w tym, co sama przeszłam, ufając że i Ona się wywinie ❤️
„Wywinąć się”, to jedno z określeń ze słownika mojej Mamy. Lubię je. Trzymajmy za nią kciuki. Bo operacja już za nią, ale przed nią jeszcze trochę bólu i lęku czekając na ostateczne wyniki 🫶

I badajmy się!
Będę Wam to codziennie powtarzać. Badania to akt odwagi, to budowanie nadziei na lepsze życie.

Jakiej odwagi Ty potrzebujesz?
Ty?
Bo odwagi mogą być różne, czułe i forsujące. To na pewno. Ten podział pewnie kojarzysz najmocniej, bo zakładam, pamiętasz odcinek podcastu sprzed roku.
Ostatnio to pytanie zadałam dwóm grupom warsztatowym, z którymi spotkałam się na zaproszenie pewnej organizacji. Po intensywnych, mocnych warsztatach z „be BRAVE & play BRAVE” O odważnym podejmowaniu wyzwań” zapytałam ich o to, z czym chcą kojarzyć odwagę i odważne podejmowanie wyzwań, a z czym na pewno nie – już (!!) na pewno nie. Zapytałam ich o to, czego chcą mieć więcej, a czego mniej.

Oto ich odpowiedzi.
Jakiej odwagi potrzebujemy?

• Potrzebujemy odwagi płynącej z poczucia sensu, z tego co nas woła – z naszych Powołań.
• Odwagi płynącej miłości do robienia czegoś, a nie tylko strachu przed czymś.
• Potrzebujemy więcej zabawy, lekkości w naszych działaniach. Jednak play to play 🤘
• Więcej wyrozumiałości i czułości dla siebie.
• Chcemy, by odważne podejmowanie wyzwań kojarzyło się z ciekawością, twórczością, a nie tylko harówką, zmęczeniem.
Chcemy …
• wychodzić ku wyzwaniom powoli, w swoim tempie.
• więcej cierpliwości, odwaga nie musi być „szybka i wściekła”.
• same doceniać się za każdy postęp, każdą zmianę, nawet najmniejszą.
• odwagi, w której koszty będą uszanowane!
• traktowania siebie, innych i nasze Mentorki wewnętrzne jako zasób, z którego zawsze możemy skorzystać.

A jakiej odwagi już nie chcemy i nie potrzebujemy?
Nie chcemy…

• działać na siłę, cisnąć „bo wypada być konsekwentnym”.
• by to strach przejmował nad nami kontrolę.
• odwagi OD. Nie chcemy tylko uciekać, chcemy więcej wybierać! Chcemy DOOOO!
• walki, rywalizacji i ciągłego porównywania się.
• ciągle zmieniać zdanie pod wpływem krytyki.
• perfekcjonizmu, chcemy przytulić nasze niedoskonałości.
• Skupienia się tylko na twardych wskaźnikach, celach, ale też na sensie działań.
• by odważne podejmowanie wyzwań było opowieścią o gloryfikowaniu zmęczenia i poświęcenia. Chcemy więcej troski!

A Ty? Jakiej odwagi potrzebujesz?
Jestem ciekawa Twoich odpowiedzi🙏
I zapraszam na kolejną edycję warsztatów & programu #beBRAVE, który rusza 5 kwietnia w @talariaspa Szczegóły TUTAJ 🤟