Czy macie dookoła siebie ludzi ważnych?
Ważnych dla Was? Najważniejszych ..
- co robicie dla nich?
- czy to osoby wiedzą jak ważne są dla was?
- czy zrezygnowaliście dla nich z czegoś?
- czy coś w sobie zmieniliście dla nich
- a może jest tak, że są dla was ważni, ale oni o tym nie wiedzą …
Dbajcie o te osoby! Dbajcie o wasze relacje! To ważne, bardzo ważne …
Dziś tak bardzo gonimy i zapominamy o relacjach.
Tyle samotnych osób do mnie przychodzi – nie mających zasobów w postaci ludzi, nie mających wsparcia. Tyle ludzi jest zagubionych … dla kariery, dla budowania swojej pozycji dokonują wyborów, które je osamotniają.
Tak sobie myślę, że MY – nasze życie – jesteśmy jak cebula.
To co w centrum – czyli tzw. JA, istota nas samych – to sam środek tegoż warzywa. A w toku życia obrastamy kolejnymi warstwami. Jednocześnie dzisiejsze czasy „namawiają’ nas do obrastania rzeczami, osiągnięciami, dobrami… ale czy nie są to zbędne warstwy? Ile warstw waszej cebuli to ludzie i relacje? Ile warstw to rodzina, przyjaciele, bliscy, znajomi … po prostu ludzie? Czy wasze cebule są pękate? A może szczuplutkie?
Czasem mamy tylko kilka warstw, ale są to te najważniejsze osoby. Inni mają warstw dużo, ale to nie niekoniecznie są warstwy relacyjne …
Czy umiecie opowiadać o sobie przez pryzmat ról, które pełnicie?
Donald Super – ojciec teorii kariery, tak definiuję karierę zawodową:
… bardzo cenię tą definicję, ponieważ pokazuje, że kariera to nie tylko rozwój profesjonalny – zdobywanie nowych kwalifikacji, kompetencji i budowanie pozycji. Ale także rozwój nas jako OSÓB, jako podmiotów, które budują relacje. Nie można budować kariery w oderwaniu od otaczającego świata.
Zadanie domowe na dziś:
Idź do ważnych osób i powiedz im jak ważne są dla Ciebie 🙂 Porozmawiaj, podziel się swoją uwagą, przytul, zjedźcie razem kolację, idźcie razem do kina na spacer .. zróbcie coś razem! Niech te osoby poczują, że są dla Ciebie ważne. Dbaj o ludzi, którzy są ważni – ale i czerp z tej relacji!!! Zacznij rozwijać ten aspekt kariery, którym są relacje i pełnione role.
Żaden sukces nie cieszy w samotności!!!
m
PS. … bardzo osobiste.
Dlaczego dziś piszę o tym? 12 marca – dziś mija 9 lat od śmierci mojej mamy. Była i jest dla mnie najważniejszą nauczycielką „ważności”. Dziękuję za tą lekcję, choć przyznam nie była łatwa.
