„Kiedyś byłam mistrzynią dzielności
– nazywanej przeze mnie „forsującą odwagą”, ślepej, gubiącej mnie dzielności.
Odwagi opartej na zaprzeczaniu temu, że się boję, zamrażaniu i ukrywaniu swoich obaw i niepewności.
Forsująca odwaga była tak naprawdę formą przemocy (!!!), jakiej dopuszczałam się wobec siebie.
Owszem, byłam wtedy odważna,
ale nie byłam uważna na siebie.
Ten rodzaj forsującej odwagi, ślepej dzielności nie miał nic wspólnego z wartościami, a bardzo dużo wspólnego z samotnością. Forsująca odwaga czasem zmusza
nas do walenia głową w mur, bez zauważania siniaków i ran. Tymczasem są w naszym życiu takie momenty, kiedy trzeba odpuścić, przestać cisnąć na
siłę i zauważyć siebie. Niektóre rozwiązania nie wymagają siły, ostrej szarży naszych działań.
Czasem myślę, ile straciłam przez tę forsującą odwagę.
A ty co mogłaś stracić?
Na pewno się wtedy nie nażywałam, na pewno byłam bardziej samotna. Forsująca odwaga nie dopuszczała przyjmowania pomocy, a tym bardziej proszenia o nią. Na pewno ucierpiało moje ciało.
Bo kto by się nim przejmował, kto by o nie dbał, gdy słychać wezwanie do działania.
Nie rób tego sobie. Nie rób tego już więcej.
Bój się i rób, ale z czułością, uważnością na siebie,
a nie z zaciśniętymi zębami.”
To fragment mojej książki #nażyćsię, który z ciarkami w ciele i drżącym głosem czytałam Uczestniczkom warsztatów & programu rozwojowego #bebraveplaybrave który ruszył w ten weekend.
To był mocny, szczery, odsłaniający czas.
Czas zapraszający do tego, by powiedzieć głośno, że już nie chcemy się zmuszać, przyciskać, popychać by spełniać oczekiwania innych, bądź te które narzucamy sobie same. A robimy to sobie. Ku&(*wa ciągle! Ciągle gonimy za miarami sukcesu, które niekoniecznie są nasze. Gonimy i zapominamy o sobie.
Ale już będziemy pamiętać!
Obiecałyśmy to sobie ❤️
.
🫶 Kolejna edycja pełnego programu rusza oczywiście w @talariaspa 31 marca 2023!
🫶 Ale możemy spotkać się wcześniej 03 grudnia w @mywykno na warsztatach jezdniowych. Ostatnie wolne miejsca!!!
