Wsłuchuj się w dobro, a będziesz dobry …
Wyłapuj dobre informacje, a będziesz dobry …
Słuchaj dobrych ludzi, a będziesz dobry …
Tak wiem, te trzy zdania brzmią jak truizmy. Tak wiem, to takie oczywiste. Czasem nawet naiwne.
Jednocześnie wiem, że w znaczącym, a nawet często decydującym, stopniu nasze zachowania są sterowane przez naszą biologię – temperament, osobowość, wyuczone style myślenia i działania. Tak wiem, wiele w naszym życiu zależy do naszych wczesnych doświadczeń jako dziecko – wychowania, wzorców modelowanych przez rodziców i dziadków, komunikatów jakie były nam wtedy wdrukowywane. Wiem. To wszystko wiem.
Ale czy to znaczy, że jako dorośli nie możemy mieć na siebie wpływ?
Czy to znaczy, że jako dorośli nie możemy zmienić naszego podejścia?
Naszych sposobów reagowania? Sposobów komunikowania się? Czy sposobów budowania relacji z innymi?
Możemy!
Wierzę, żem możemy!!
Często jest to trudne. Często taka zmiana jest trudna do utrzymania w czasie. Często może nam brakować konsekwencji w jej prezentowaniu. Ale czy to znaczy, że nie możemy próbować?
Dzięki Krzyśkowi z krzysztofsliwinski.pl natrafiłam na następujące badania:
Uczestnicy eksperymentu czekając na jego przeprowadzenie słuchali radia. Jedna grupa uczestników w przerwie pasma muzycznego słuchała komunikatu o mężczyźnie, który oddał obcej osobie nerkę. Druga grupa zaś w przerwie pomiędzy piosenkami usłyszała informacji o zabójstwach. Jaki wpływ na ich zachowania miały te – różne – komunikaty?
Właśnie ten wpływ był badany w eksperymencie, w którym ów osoby uczestniczyły po przekroczeniu drzwi do laboratorium:
- W przypadku tej pierwszej grupy. Czyli tej, której puszczono komunikaty o czynieniu dobra, uczestnicy zachowali się kooperatywnie w 81%, a tylko rywalizacyjnie w 19%.
- Zaś w przypadku grupy drugiej, czyli tej, która słuchała o negatywnych zachowaniach – 50 % zachowało się rywalizacyjnie, a 50% kooperatywnie.
Jaki wniosek płynie z tego eksperymentu?
Gdy naszą pamięć wypełniają dobre informacje – o tym, że dzieje się dobro, o tym, że inni czynią dobro, o tym że wokół jest dobrze – to zwiększa to prawdopodobieństwo, naszą gotowość czynienia dobra. Pozytywne komunikaty zwiększają naszą motywację do kooperowania, pomagania, postępowania OK – w stosunku do innych.
Łatwe? Łatwe!!
Dlaczego więc nie spróbować?
Dlaczego więc nie wypełniać swoich myśli dobrymi informacjami? Dlaczego, by nie czytać o dobrze? Nie słychać dobrych ludzi? Dlaczego, by nie unikać komunikatów które nas dołuję, zniechęcają, demotywują, wprowadzają w marazm i niechęć do innych, czy świata …
Może warto „zmienić stację” i zamiast podkręcać swój smutek, stan degrengolady, antypatię -„włączyć stację” optymizmu, motywacji, otwartości na innych? Dlatego …
Wsłuchuj się w dobro, a będziesz dobry …
Wyłapuj dobre informacje, a będziesz dobry …
Słuchaj dobrych ludzi, a będziesz dobry …
A co ja słyszę w swoim wewnętrznym radiu?
Wiele jest odgłosów, melodii, rytmów, myśli, podpowiedzi, inspiracji.
Ale od kilku lat jedna z najbliższych mi myśli, to myśl prof. Bartoszewskiego …
WARTO BYĆ PRZYZWOITYM NAWET JAK INNI NIE SĄ
Warto być przyzwoitym, nawet jak to się nie opłaca
Warto być przyzwoitym, jak inni się z tego śmieją. Czy tego nie rozumieją …
„Puszczam” tą myśl sobie, w swoim wewnętrznym radio. „Puszczam” tą myśl moim Synom. „Puszczam” tą myśl w świat, szczególnie gdy szkolę w biznesie … A Ci którzy mnie znają, mam nadzieję, widzą na co dzień, że staram się być przyzwoitą … Wierzę w to!
I wracając do przywołanych dziś badań – warto pomagać innym jak, nawet inni nie pomagają. Warto kooperować, nawet jak inni nie kooperują. Nawet jak to się nie opłaca. Nie warto rywalizować, nawet jak to się bardziej opłaca. Warto być dobry. Warto być OK. Warto być przyzwoitym 🙂
Ten wpis powstał w ramach akcji WE TROJE NA KOZETCE,
w ramach której wraz z dwójką innych psychologów Anetą i Krzyśkiem, piszemy na zadane sobie wspólnie tematy, jakkolwiek zawsze z swojej własnej perspektywy. Dlatego jeżeli przeczytałeś ten wpis, przeczytaj i wpisy ich na:
pojawią się jeszcze w ty tygodniu, polecam 😉
Badanie przytoczone w książce pochodzi zaś z książki:
„Kierowanie motywacją Rola myśli i motywacji”
autorstwa Grażyny Wieczorkowskiej.
